Mijn oma is nu bijna 98. Een leeftijd die ik – mits gezond en samen met Lisa – ook ooit hoop aan te tikken. De daadwerkelijke levensverwachting voor mannen is nu echter 80 en ik ben nog altijd te dik. Werk aan de winkel dus.

Maargoed, dat betekent dat ik – realistisch gezien – waarschijnlijk nog zo’n 45-50 jaar heb. Lijkt veel, maar tegelijkertijd ook best weinig. Zeker gezien het feit dat de ondergrens van die marge helemaal niet zoveel langer is dan dat ik er nu ben. En dat ging allemaal best wel heel erg snel.

In dat kader ben ik zo blij dat we – Lisa en ik – de uitdaging zijn aangegaan om te gaan ondernemen. We hadden nog genoeg redenen kunnen bedenken om het uit te stellen.

Tot we meer op de spaarrekening hadden.
Of tot de kids ouder waren.
Whatever.

Maar dan hadden we nog veel minder tijd gehad om onze missie te voltooien. Nog minder tijd om mensen te helpen op een manier waarvan wij geloven dat ze écht geholpen zijn. Niet door campagnes te draaien volgens een vast format, maar door ze met echtheid te helpen verbinden met hun publiek. Zodat zij hun missie kunnen uitvoeren.

Besef jij je (als ondernemer) dat je tijd ook beperkt is? Dat aanklooien met je marketing betekent dat je minder mensen kunt helpen om beter te worden? Minder mensen kunt helpen om gelukkiger te worden? Gezonder? Relaxter? Of wat het ook is, dat je product of dienst doet?