In de vakantie gingen we met de connectgroep van Hemelsbreed (onze kerk) kanoën.

Had ik nog nooit gedaan.  Zou ook nooit mijn eigen idee zijn geweest. Lisa heeft sowieso een hekel aan al het water dat niet thuis uit een leiding komt en bleef dus aan wal met de twee kleinsten.

Dusja, ik moest wel. En stiekem leek het me eigenlijk nog best leuk. Dus ik vol moed met de oudste van tien de Linge in Doornenburg op. 👨‍👦

De heenweg hadden we veel plezier: met de wind in de rug (wat we niet echt doorhadden) kwamen we langs mooie plekjes zoals Kasteel Doornenburg, waar één of ander Larp gebeuren bezig was. De oudste keek z’n ogen uit.

Tegelijkertijd werden we ingehaald door Hemelsbreders die toch echt later gestart waren. Ter verdediging: zij deden het vaker en hadden wél 2 volwassenen aan boord. 💪

Op een gegeven moment zagen we degenen die ons ingehaald hadden in de verte keren. Wij besloten dat op hetzelfde punt te gaan doen. Toen we daar aankwamen waren zij al lang en breed weg.

Nou had ik bij onze voorgangers gezien dat ze op hun plek 180 graden draaiden. Wij maakten meer een hele ruime bocht. Te ruim, want we belandden in het riet langs de zijkant.

Toen begon het gevecht: een tienjarige die in paniek raakt, wind die ons terugduwt, en niemand die ons kon helpen met instructies. 🗺

Eenmaal gedraaid moesten we dus tegen de wind in peddelen. En zijn we zeker nog tien keer in het riet of de bosjes beland. We kwamen er maar niet achter wat het handigste was. Samen peddelen of ik alleen. Samen aan één kant of om en om.

Toen we eindelijk aankwamen stapten we samen strontchagrijnig aan de kade. De mensen die ons lachend stonden op te wachten voelden aan dat ze de ‘zijn jullie daar nu eindelijk’-opmerkingen beter voor zich konden houden.

Gelukkig konden we er achteraf wel om lachen. Zeker ook om het feit dat ik altijd tegen mensen die zonder plan met marketing aan de slag gaan zeg dat niets werkt zonder strategie.

Dus ook kanoën niet. 🤣