Chipjes op school
Een tijdje terug gaven wij onze kids een paar chipjes in hun broodtrommel mee. De zak was de vorige dag niet leeggeraakt, dus het bodempje ging mee in de tas. De chipjes werden bij de oudste onderschept door de juf. Dit was niet de bedoeling.
In principe prima: maar nu moet je weten dat we onze kinderen nooit gekkigheid mee naar school geven. Brood met pindakaas of vleesbeleg, een stuk fruit en water. Daarnaast leren we ze over gezonde voeding. Maar ook dat ze altijd – respectvol – voor hun mening uit mogen komen en vragen mogen stellen.
Dus toen hij zijn chipjes terug moest doen in zijn trommel ‘voor thuis’, kreeg de juf de vraag ‘waarom andere kinderen wel iedere dag Liga, Brinky´s en drinkpakjes mee naar school mochten. ‘Hier zit namelijk nog veel meer suiker in…’
Een antwoord kwam er niet, chips was nou eenmaal ongezond en de rest minder. Is dus niet waar, maar de argumentatie van onze oudste werd volledig in de wind geslagen. ‘Ik vind het onzin’, had hij gezegd, waarna hij te horen kreeg dat hij naar de directrice mocht als hij zo zou doorgaan.
’Prima’. Wat zijn antwoord.
’Vind je het niet erg als je je moet melden bij de directrice?’ vroeg de juf. ’Nee hoor’ zei hij.
’Ik vind dat je erg brutaal bent’ kreeg hij te horen.
’Hoezo? Je vraagt me toch op mijn mening?’ Sloot hij af.
Een prima voorbeeld van hoe ons schoolsysteem is ingericht. Wat als ‘normaal’ wordt gezien is de waarheid, deze bevragen is maar moeilijk. Krijgen wat je nodig hebt gebeurt amper op school: hoe doe je belastingaangifte? Hoe bouw je iets van waarde? Hoe werkt geld? Hoe werken relaties? Hoe leer je jezelf eigenlijk kennen?
Denken dat dat op de opleidingen communicatie of marketing anders is, is ijdele hoop. Nog altijd worden studenten het bos ingestuurd met boeken als ‘grondslagen van de marketing’. Veel theorie, weinig kunde. Hoe je een Google Ads account goed inricht, hoe je een funnel bouwt of goede content maakt; de gemiddelde alumni hebben geen idee.
Vinden we k*t om te zien. Je steekt ziel en zaligheid in je opleiding. Toen ik jaren geleden startte met afstuderen, werd ons verteld dat we extra begeleiding zouden krijgen bij de marketingstrategie. ‘ Want onderzoek doen kunnen jullie prima, maar een strategie maken hebben jullie nog moeite mee.’
Maakte me boos. We leerden ons vak niet. Waren vooral bezig met onderzoek doen of een derde vreemde taal. Statistiek kregen we jaar in jaar uit, reclamepsychologie 8 lessen. Toen ik daar wat van zei kreeg ik dezelfde reactie als mijn zoon: ze vonden me maar brutaal, maar omdat ik een jongvolwassene was hoefde ik natuurlijk niet naar de directie.
We spreken steeds meer net-afgestudeerde communicatie professionals. Maar veel veranderd lijkt er nog steeds niet. Sterker nog: na 10 jaar in het werkveld en eenmaal in marketing-management functies hebben ze vaak nog stééds geen idee hoe marketing écht werkt. Is dit herkenbaar voor je? En lopen mensen in andere vakgebieden hier ook tegenaan?
